BiaÂły Wilk Cz.4

[Rainbow Dash]

Wilczyca bieg³a przed siebie, a Survivor tu¿ za ni¹. By³ zmêczony, g³odny, a na domiar z³ego zaczê³o padaÌ i to ca³kiem porz¹dnie. Po za tym po raz pierwszy by³ sam bez matki, a tej wilczycy w ogóle nie zna³, ale wiedzia³, ¿e ona jest wyj¹tkowa tak jak on. Jej futro by³o umazane krwi¹ poza tym wilczyca kula³a. Wilk domyœli³ siê, ¿e stoczy³a walkê, mo¿e z inn¹ wilczyc¹ lub niedŸwiedziem. Nagle poczu³ zapach padliny i zobaczy³ na wpó³ zjedzonego jelenia. Wilczyca zatrzyma³a siê, ale zanim zaczê³a jeœÌ w koùcu postanowi³a siê odezwaÌ.
-DÂługo za mnÂą idziesz maÂły?
-OK. Po pierwsze nie jestem maÂły, a po drugie skÂąd wiesz, Âże za tobÂą idĂŞ?
-Nie jesteÂś zbyt doÂświadczony, kaÂżdy wilk by siĂŞ zorientowaÂł, Âże taki maluch go Âśledzi.
-JuÂż ci powiedziaÂłem nie jestem maÂły!
-Heh... Nie zamierzasz jeœÌ? W koùcu to padlina. Mo¿e gdybym ja go upolowa³a nie podzieli³a bym siê. Wygl¹dasz na g³odnego. A powiedz jak ci na imiê?
-Survivor. A ty?
-Imala. JesteÂś taki jak ja. JesteÂś odmieĂącem, prawda?
-Inne wilki mnie nie akceptowaÂły, a po za tym jestem jedynakiem. Tylko ja przetrwaÂłem z miotu mojej matki, moje rodzeĂąstwo zabiÂł niedÂźwiedÂź.
-Mnie teÂż nie akceptowano, moÂże dlatego, Âże jestem biaÂła. Niewiem, nie zastanawiaÂłam siĂŞ nad tym. StoczyÂłam walkĂŞ z samicÂą alfa.
Zjedli jelenia i poszli dalej. Wieczorem zatrzymali siĂŞ w maÂłej jaskini i szybko zasnĂŞli...