Wolfes - Forum o wilkach

Wilczyca, nieco siĂŞ gubiÂąc i co jakiÂś czas przerywajÂąc, by wylizaĂŚ rannÂą ÂłapĂŞ, opowiedziaÂła Talonowi swojÂą historiĂŞ.
Zosta³a z³apana jako ma³e szczeniê. Myœliwy, zamiast j¹ ustrzeliÌ i wyprawiÌ, odda³ j¹ hrabiance. Ta bawi³a siê z wilczyc¹, do czasu, gdy hrabia zacz¹³ jeŸdziÌ na ³owy. Biega³a razem z psami na polowania. Nauczy³a siê wtedy tropiÌ, zabijaÌ zwierzynê, jak i w³aœnie wypl¹tywaÌ siê z side³. Z czasem, gdy wilczyca doros³a, hrabianka znudzi³a siê zwierz¹tkiem. Jej ojciec poszczu³ Venye psami i ruszy³ w poœcig, ³owiÌ ulubionego pupila swojej córki. Jednak wilczycy uda³o siê zmyliÌ œlady. Uciek³a.
W prawdziwym lesie nie radziÂła sobie za dobrze – umiaÂła polowaĂŚ, ale czĂŞsto musiaÂła sypiaĂŚ pod goÂłym niebem, nawet w czasie deszczu czy zimy. Nie zawsze udaÂło jej siĂŞ upolowaĂŚ jakieÂś zwierzĂŞ, nie raz i nie dwa musiaÂła zadowoliĂŚ siĂŞ padlinÂą, albo i to nie.
Teraz patrzyÂła na Blood Talona spode Âłba.
- I po co ci byÂło to wiedzieĂŚ? – warknĂŞÂła, odchodzÂąc w kÂąt.
- Wiesz... – Blood Talon spojrzaÂł w ksiĂŞÂżyc. – My dwoje... MoglibyÂśmy zaÂłoÂżyĂŚ stado...
- Chyba w twoich snach! – sarknĂŞÂła wilczyca, odwracajÂąc siĂŞ od niego.
Westchn¹³ cicho, u³o¿y³ siê na kamieniach i zasn¹³.
- - -
- A jak ty siĂŞ tam znalazÂłaÂś? – spytaÂła Stripe, patrzÂąc na SrebrnowÂłosÂą.
Wilczyca wskoczy³a na pó³kê skaln¹, z której zazwyczaj snu³a opowieœci.
- Spokojnie, malutka – wilczyca spojrzaÂła na niÂą z uÂśmiechem. – WÂłaÂśnie jesteÂśmy w tym momencie, gdy miaÂłam zacz¹Ì tĂŞ czêœÌ opowieÂści. Ale nie denerwujcie siĂŞ, dzieci. Wszystko po kolei!
- - -
Blood Talon patrzyÂł na Venye, wyszarpujÂącÂą kawaÂłki miĂŞsa z ciaÂła upolowanego jelenia.
Ta rĂłwnieÂż uwaÂżnie lustrowaÂła go wzrokiem. Gdy przeÂłknĂŞÂła kĂŞs, powiedziaÂła powoli:
- Nie, wci¹¿ nie zmieniÂłam zdania odnoÂście twojej wczorajszej propozycji – warknĂŞÂła, mru¿¹c oczy.
- A czy ja coÂś mĂłwiĂŞ? – spytaÂł, wywracajÂąc oczami.
Venye parsknĂŞÂła. WyprostowaÂła siĂŞ dumnie, przeszÂła przez krzaki i podeszÂła do strumienia. ZanurzyÂła pysk w wodzie, pijÂąc wodĂŞ. Talon podszedÂł do niej.
- Ale czemu nie?
WarknĂŞÂła cicho.
- Bo nie! – warknĂŞÂła, mru¿¹c oczy. – Dotrze do ciebie to jedno, krĂłtkie sÂłowo?!
- Nie – odparÂł bezczelnie z uÂśmiechem na pysku.
Nagle coœ us³ysza³, cichy szelest. Odwróci³ siê miêkko i podszed³ do krzaków. Wsadzi³ ³eb miêdzy ga³êzie.
Nad na wpó³ zjedzonym jeleniem sta³a stara wilczyca. Dojada³a resztki zwierzêcia. Gdy Blood Talon wszed³ na polankê, wilczyca szybko niczym b³yskawica zniknê³a w krzakach
po drugiej stronie polany.
- Jest tu kto? – wilk podszedÂł do zaroÂśli. – PokaÂż siĂŞ! WidziaÂłem ciĂŞ!
Powoli wynurzyÂła siĂŞ spomiĂŞdzy roÂślin. MiaÂła zwieszony pysk i podkulony ogon.
- ProszĂŞ, pozwĂłl mi zjeœÌ – zapiszczaÂła. – Jestem gÂłodna i juÂż za stara, Âżeby coÂś upolowaĂŚ.
- Jedz... – Blood zawahaÂł siĂŞ na chwilĂŞ, nie wiedzÂąc, jak siĂŞ do niej zwrĂłciĂŚ. Przesun¹³ siĂŞ, robiÂąc wilczycy drogĂŞ do jelenia.
- DziĂŞkujĂŞ – rzuciÂła siĂŞ na miĂŞso, jakby nie widziaÂła ÂświeÂżego miĂŞsa od tygodni.
Venye przeskoczyÂła miĂŞkko przez krzaki, stajÂąc obok Âłba jelenia. PatrzyÂła ze zdziwieniem
to na starÂą wilczycĂŞ, to na Blood Talona.
- Kim jesteÂś? – spytaÂła zaskoczona, patrzÂąc na niÂą.
- Jestem Silver Hair, SrebrnowÂłosa – powiedziaÂła cicho. – Jestem juÂż stara, nie dam rady polowaĂŚ...
- Przy³¹cz siĂŞ do nas – powiedziaÂł Talon. Venye zgromiÂła go wzrokiem, ale przytaknĂŞÂła.
- DziĂŞkujĂŞ, dzieci – powiedziaÂła z bladym uÂśmiechem.
- - -
- No i tak wÂłaÂśnie do³¹czyÂłam do waszych rodzicĂłw, moje maÂłe – Silver poÂłoÂżyÂła Âłeb
na skrzyÂżowanych Âłapach. – A teraz, idÂźcie spaĂŚ, maleĂąstwa. Noc juÂż póŸna. Dobranoc!
______________________
Wybaczcie mi, Âże tak dÂługo mi zeszÂło z tÂą czĂŞÂściÂą :)

Super !

DziĂŞkujĂŞ :)

ÂŚlicznie piszesz!
Mam nadzieje ze bĂŞdzie wiĂŞcej :)

DziĂŞkujĂŞ :) WiĂŞcej bĂŞdzie, i to z pewnoÂściÂą ;)

To super! :)