Biały Wilk Cz.7

Szli przez dwie godziny, nagle Imala zwietrzyła zapach łosi.
-Czuję samicę łosia z młodymi. Choćmy w tamtą stronę!
Survivor skinął głową i ruszył za wilczycą. Weszli w głębszy las. Po 20 minutach zobaczyli łoszę z dwójką młodych. Rozeszli się w dwie strony by zaatakować z zaskoczenia. Jedno z młodych było słabsze i najwyraźniej kulało, więc wilki to je wybrały jako swoją ofiarę. Wyskoczyli z krzaków i skoczyli na łosia. Imala rzuciła się do gardła, a Survivor złapał za zad. Po kilku wyczerpujących minutach młode runęło na ziemię z głuchym hukiem. Łosza ze swoim drugim młodym pobiegła w głąb lasu. Wilk już chciał za nimi biec, ale Imala powiedziała:
-Zostaw je jedno nam wystarczy.
-Ok.
Zaczęli ucztę. Ich pyski były umazane krwią, ale dla Survivora liczyło się tylko jedno: to była jego pierwsza upolowana zdobycz.
Samiec jadł wątrobę, a samica płuca, gdy nagle Imala usłyszała trzask łamanej gałęzi, a to co zobaczyła zamurowało ją...
-Ej... Imala? IMALA!!!
Wilczyca otrząsnęła się.
-Co robimy uciekamy czy bronimy naszego mięsa?
-Co? O czym ty mówisz czemu mamy uciekać lub bronic naszej zdobyczy?
-Odwróć się to się przekonasz!
Survivor odwrócił głowę i zobaczył młodego niedźwiedzia gryzli, który zmierzał w ich stronę. Nagle usłyszeli gruby głos:
-Ej wy! Odsuńcie się od mięsa, a nikomu nic się nie stanie!
NIE!!! - zawołali razem.
-A więc chcecie walczyć... Zgoda! Przyjmuję wyzwanie!
-Jesteś zbyt pewny siebie! - powiedziała Imala - I to cię zgubi!
-A ty zarozumiała!
Wilki obnażyły kły, a niedźwiedź ruszył szybkim krokiem w ich stronę...