Biały Wilk Cz.5

Następnego ranka gdy Survivor wstał, wilczycy nie było w jaskini. Pomyślał, że go zostawiła i wyszedł na zewnątrz. Zobaczył ją siedzącą na trawie patrzącą w niebo.
-O, już wstałeś. Śpioch z ciebie. Zbieraj się pora ruszyć na polowanie.
Wilk przytaknął, ale nic nie odpowiedział. Zastanawiał się jak się poluje, w końcu nikt go tego nie nauczył! Nieśmiałym tonem zapytał wilczycy:
-Imalo?
-Tak?
-A czy nauczysz mnie polować?
-Nie umiesz polować?! Co?! No to mamy problem, trzeba cię będzie nauczyć,chodź za mną ,,Biały Wilku''!
-Dobrze.
I ruszyli w głąb lasu.
-Najpierw musisz poćwiczyć na czymś łatwym na przykład na... zającu.
-Zgoda. Ale gdzie te zające?
- O matko czy ty nigdy nie widziałeś zająca?!
-Nooo... Nie bardzo.
-Ehh... Czyli trzeba cię nauczyć wszystkiego.
Potem zaczęli szukać zajęcy, niestety to nie było łatwe. Zające były szybkie, zwinne, małe. Survivor w końcu znalazł zająca i zaczął go gonić, tak szybko jak tylko potrafił.
-Uważaj!!!
-Na co?
-Na...
Ale było za późno. Biegł tak szybko, że nie zdążył zatrzymać się i uderzył głową prosto w drzewo i stracił przytomność. Wilczyca pochyliła się nad wilkiem.
-Survivor! Survivor! Żyjesz?!
-Tak, ale boli mnie głowa. Co się stało?
-Goniłeś zająca i wpadłeś na dzewo.
Wilczyca zaczęła się śmiać.
-Z czego się śmiejesz?
-Z ciebie!
-Nie ma w tym nic śmiesznego!
-Zależy z, której strony patrzysz!
-Heh...
-Oo.
-Co się stało?
-Niedźwiedzica z dwójką młodych! Wstawaj! Wiejemy! Już nas zobaczyła i biegnie w naszą stronę!
-Nie rób mnie w balona!
Ale ona nie żartowała, Imala już uciekała. Survivor wyczuł zapach niedźwiedzi, podniósł się, i pobiegł za wilczycą. Gdy ją dogonił zapytał:
-Gdzie biegniemy?
-Prosto przed siebie!
I pobiegli na zachód, ku zachodzącemu słońcu...